Էւրէդըսիի հայացքը նորաձեւ փավիլեոնից

Նախ դու նրան տեսնում ես որպես
Մետաքս’ փաթթված հիւսված դարպասին:

Նրա փավիլեոնը
կագնած դաշտի մեջ, փոքր մի կղզի

ցուցաբերելով եւ ոչ մի փասիոն: Հետո
նա բարցրանում է, ծածկված գիշերանոցով ու ցեխով

— շաղատար կոշիկներ, գիշերամաշ գծեր
դեմքի վրա, իր երկար ու պայծառ լուսապսակը

լուսավորելով
իւր փավիլեոնի շլացուցիչ խնջոյքը:

Ասելով «ծծիր
արշալոյսի լոյսը իմ

ճակատի –» Ասելով
«Հետապնդիր տերողորմեաները

նվիրվածութեան –» Ասելով «այլապես’
ես քեզ կը լսամ մի այլ տեղ –»

[Translations by Tatoul Badalian]

.

Eurydice’s View from a Modish Pavilion

First you will see her as
silk tied to a woven gateway.

Her pavilion
stands in the field, islet

experiencing no passion. Then
she rises, clad in nightgown and mud

-spattered boots, night-worn lines on
her face, her long bright halo

illuminating the
pavilion’s dazzling banquet.

Saying: “suck early
morning light from my

forehead—” Saying:
“Follow these atonements

of devotion—” Saying: “Otherwise
I will hear you elsewhere—”